Reden nr 9. Stap in je veiligheid

Hallo lief mens, ken je dat… doorgaans heb je nergens last van en ben je redelijk zeker over waar je heen wilt en wie je bent. Maar dan gebeurt er iets onverwachts of je moet een belangrijke keuze maken…
en dan komt het.

Het begint als onrust, je kan het alleen nog niet helemaal plaatsen. Je gaat twijfelen aan je kunnen of je vraagt je af of je bijdrage wel ‘goed genoeg’ is, terwijl je dacht dat je zeker van jezelf was, dat je dat station allang gepasseerd was. Je schrikt of voelt je overspoeld door deze gedachten en gevoelens van onwaardigheid.

En voor je het weet zit je met een onheilspellend gevoel van onveiligheid.

Dat gevoel uit zich in tal van gedragingen en helaas gaat het niet zomaar weg. Je moet er wat voor doen. Je moet weten hoe je weer terugkomt naar je veilig voelen in jezelf. Erin zakken als het ware, het doorvoelen. Wanneer heb ik dat eerder ervaren, wanneer voor het eerst?

Om terug te veren naar liefde, naar je kern, is het goed om te beseffen dat je niet veilig voelen een schim uit het verleden is. Een kinderbeeld eigenlijk. Er komt een gevoel van onveiligheid bovendrijven en je hecht daar waarde aan omdat je het herkent, uit je jeugd.

Wat doe je dan?

Met je onveilig voelen geef je eigenlijk je invloed en/of je macht uit handen. En dan voelt het alsof de ander je geen veiligheid biedt. ‘’Als hij of zij maar dit of dat deed… dan zou ik me wel veilig/goed voelen” denk je hoopvol.

Wat gebeurt er nu eigenlijk?

Het kind in jou is getriggerd. En ja, dat gebeurt regelmatig, of vaak. Zo gaat dat nou eenmaal in een mensenleven. Je wordt geraakt. Je krijgt spiegels. Punt.

Het kind in jou voelt zich afgewezen, niet gezien of gehoord. Dat is je makke, je verleden, je ego, je gedoe. Dat blijft tot je jezelf niet meer afwijst en jezelf ziet voor wie je werkelijk bent en luistert.

Neem nu even de tijd en voel, ervaar… wat wil in het licht? Gezien, gehoord, gevoeld worden?

Durf je het dan aan te geven, ernaar te kijken, je kwetsbaar op te stellen?
Mag je hulp vragen van jezelf, hoe eng dat ook voor je is?

Zonder verwachtingen naar de ander om het op te lossen voor jou, of zelfs zonder aan de verwachtingen van de ander te willen voldoen uit een idee van vrede op aarde. Het moet toch leuk en veilig zijn voor iedereen?!

Durf je op elk moment in te voelen wat er nou eigenlijk gebeurt in jou?
Mag het er zijn?

Mag je er voor uitkomen, in totale kwetsbaarheid om opnieuw te zoeken naar verbinding, verandering, oplossing?

Of wil je dat het werkt omdat het plaatje wat je hebt dan klopt?
Wring je jezelf in bochten om het plaatje kloppend te krijgen?
Ben je helemaal trouw aan jezelf?
Of vertel je jezelf het verhaal dat je niet veilig bent en rechtvaardig je daarmee je eigen afscheiding?

Adem, doorvoel, doorzie. Laat het er zijn, zie jezelf.

Dat is de echte veiligheid. Jezelf zijn zoals je bent.
Dan ben je mooi, je bent dan liefde en licht en niets zal daar ooit invloed op hebben anders dan jij.

Door bewust verbonden ademwerk kom je in je veiligheid.
Stap naar binnen, vertrouw en geef je over aan je adem, die leidt je liefdevol en veilig verder.