Voor wie je diep van binnen bent.
Voor wie je zo graag zou willen zijn.
Waar je zo graag uitdrukking aan wilt geven in je leven, relaties en je werk.

Het klinkt heel mooi, maar makkelijk is het toch meestal niet.

“Het hoofd, het denken… ook wel de kern van het lijden genoemd”

Het denken lijkt zich er altijd tussen te willen dringen.
Afleiding, onrust, nu even niet voelen, eerst nog even dit en dan…
Als de ander nou dit of dat voor mij doet, dan ‘hou ik van hem’ of ‘is het goed’ of vul maar in.

Meestal zet je je pijnlijke gevoelens vast. Je wil er niet mee dealen.
De adem brengt je hier altijd direct mee in contact.
Vaag jezelf maar even af, nu, in dit moment, hoe is je ademflow nu?

Helaas neemt het denken het vaak over in ons dagelijks bestaan. Als je dus ruimte wil maken voor jezelf weet je dat je dat je naar het ervaren, naar het voelen dient te gaan.

Meestal is er dus meer denken in je hoofd dan voelen in je lijf. 

Want voelen kan best heftig zijn, dat wil je soms niet. Vooral het voelen van pijn, boosheid of verdriet staan niet op je verlanglijstje. En dan slib je toch een beetje dicht. Het lichaam spant zich aan, het verkrampt, het sluit zich af van wat er te voelen is en duikt hup in de logische wereld van het denken. Heel vaak gaat dit geheel automatisch en onbewust.

Een simpele aanwijzing dat dit gebeurt is te vinden in de diepte en het ritme van je adem.

Verdrongen emoties zorgen er ook voor dat je niet makkelijk diep kunt ademen. In intense situaties, als je schrikt bijvoorbeeld, hou je zelfs je adem in. Dat zet je lichaam als het ware op slot, verkrampt het een beetje en voel je je niet helemaal vrij of lekker in je vel.

Snel en oppervlakkig ademen maakt dat je in de ‘overdrive’ gaat. Je gaat teveel en te snel ademen. Wist je dat je zelfs stress kunt veroorzaken door snel en oppervlakkig te ademen?!

Zo maak je het onmogelijk voor jezelf om je emotionele bagage te voelen.

Alles in het leven is in beweging. In verandering.
Ook je ervaringen willen eigenlijk gewoon door.
Maar dat lukt niet, je hebt ze diep in je lijf vastgezet met je adem.

De adem is een poortwachter. 

Het is de routeplanner, of zelfs de snelweg, om bij je emoties te raken, ermee te zijn er, het in te ademen.

Je opkomende emoties zoeken alleen maar begrip en willen even ergens nestelen, gevoeld en ervaren worden. En zodra je het omarmt, een plekje geeft, verwerkt, dan kun jij weer een stukje vrijer en vrolijker verder. Door acceptatie, berusting, reflectie en diepe verbonden ademhalingen te doen vinden ze hun weg uit je systeem.

Het is aan jou om dit proces niet in de weg te staan. Jij bent zelfs de enige die dit voor jezelf mogelijk kunt maken door je opgeslagen gedoe aan te willen gaan.

Als ik mijn cliënt voor het eerst een bewust verbonden ademsessie geef… dan kan er veel loskomen. Misschien wel een huilbui of een uitbarsting van boosheid. Prachtig, dat is allemaal welkom bij mij. En daarna kan er zichtbaar opluchting komen, vrijheid en ruimte voor jezelf.

Het mooie van bewust verbonden ademwerk is dat je ontdekt dat jij het kan doseren, vooral hoe en wanneer het lostrilt.

De kunst is om elk stukje wat vrijkomt op te vullen met liefde.
Het is eruit, het is vrij. Het was er voor je, het zal zijn wijze lessen bij je achterlaten.

Gaat dit goed? Dan kan je verder met je leven.
Is het te heftig en wil je er doorheen?
Dan kun je misschien wat vaker achter elkaar dit ademritueel herhalen.

Bewust verbonden ademwerk helpt je om je dierbare, emotionele huishouding weer in balans te brengen.
Dit ritueel voor emotionele verwerking zal een ware weldaad zijn voor je ziel, je lijf, je welzijn… in kleine behapbare stukjes.